02/04/2021 | Leestijd: 4 minuten

De onderhandelingen voor de nieuwe cao Bouw & Infra zijn in maart begonnen. Op twee punten verbaas ik mij daar over. Ten eerste: waarom beginnen de partners daar niet eerder mee? Want in feite werken we nu in ‘blessuretijd’, met een cao die op 31 december 2020 afliep. Het is geen wereldramp, maar waarom niet eerder beginnen? Ik bedoel maar: als eerzaam burger mag je je belastingaangifte ook niet na 1 april inleveren, toch?

Ten tweede verbaas ik mij erover dat de uitzendbranche niet als sociale partner wordt uitgenodigd voor dit belangrijke overleg. Toch vreemd als je constateert dat de uitzendbranche meer mensen in de bouw werk geeft dan aannemers in vaste dienst hebben! We zouden op basis van die getalsmatige verhouding toch wel iets in de melk te brokkelen mogen hebben, zou je denken. En dan de eisen van de FNV zelf, dat is opnieuw een complete waslijst in een tijd waarin iedereen moet matigen.

Is een looneis van 5% wel reëel?

Als ik alleen al kijk naar hun eisen op het terrein van loon, salaris en vergoedingen, dan lees ik dat de vakbond voor 2021 een looneis van 5% voorstelt. En vergoedingen wil de FNV op basis van de nieuwe cao met eenzelfde percentage verhoogd zien. 5% is nogal wat, vooral als je ziet dat in de afgelopen jaren de percentages loonstijgingen die bedongen werden er ook niet om logen. De cao-lonen zijn in twaalf jaar niet zo hard gestegen als in 2020. Het gaat om een loonstijging van gemiddeld 3%, becijferde het Centraal Bureau voor de Statistiek. Werknemers in de industrie, bouw en horeca kregen er het meeste bij, ruim 3,5%. En nu dus een eis van 5%. Mijn argumentatie om hiervan af te zien? Corona zorgt voor een behoorlijke extra kostenpost. Denk aan werknemers die getest moeten worden en in quarantaine moeten. Feitelijk extra ziektedagen waardoor de ziekteverzuimcijfers ongekend hoog zijn sinds afgelopen jaar. Naast meer ziekte is de verzuimduur door corona ook veel langer dan voorheen. Hierin worden werkgevers niet gecompenseerd. Dit is dus een enorme last voor ons allen. Daarom is het in mijn ogen nu ook niet het moment om een verhoging door te voeren, ondanks dat het werk in de bouw aardig blijft doorlopen.

Koers op een redelijke cao voor alle betrokkenen

Uiteraard houdt Haldu Groep zich voor de volle 100% aan de geldende cao’s. Maar uiteindelijk zijn het de opdrachtgevers van Haldu Groep die deze verhogingen doorberekend krijgen. Het kan niet anders of dit heeft effect op hun financiële slagkracht, al helemaal nu in pittige coronatijden. Mijn oproep is om die eis van 5% loonstijging te matigen tot een voor alle partijen acceptabel gemiddelde. Het blijft toch altijd geven en nemen. Ook legt de FNV eisen op tafel als het gaat om uitzendkrachten. Hun eis? Uitzendkrachten die structureel werk uitvoeren krijgen na 1 jaar een arbeidsovereenkomst aangeboden door de werkgever (verplichting). Daarnaast stelt de FNV voor dat uitzendkrachten recht krijgen op het Duurzame Inzetbaarheidsbudget. Op papier allemaal heel begrijpelijk, maar de praktijk van alledag is vaak weerbarstiger. Zoals ik al zei: ik hoop op een redelijke cao voor alle betrokkenen waarin de voordelen van de flexmarkt voor de Nederlandse economie worden erkend.

Kinderlijk gekrakeel in de Tweede Kamer

Verder keek ik met verbazing naar het kinderlijke gekrakeel in de Tweede Kamer over dat akkefietje met Rutte en Omtzigt. Was gewoon eerlijk geweest en had direct gezegd hoe die opmerking over ‘functie elders’ daar was gekomen. Dan hadden we ons een forse vertraging in de kabinetsformatie bespaard. Waarom ik dat zo betreur? Het demissionaire kabinet pakt nu alleen nog de echte acute brandjes aan en laat de zware dossiers zoals over stikstof lekker op de plank liggen voor het volgende kabinet. Er is nu weliswaar een beetje versoepeling rondom stikstof, maar een echte, langdurige oplossing lijkt nog ver weg. Die vertraging kan alleen maar slecht uitpakken voor de bouwbranche, want vertraging = onzekerheid = uitstel van projecten.

Infra staat gevaarlijk op de tocht

Tot slot: specifiek de infraprojecten drogen op. De trage verlening van vergunning van overheidswege is hier beslist debet aan. In het buitenland liggen grote infra-ondernemingen op de loer om op ons grondgebied toe te slaan met minder kosten dan de al zo geteisterde Nederlandse infra-ondernemingen. Vooral onwenselijk omdat zij uit het buitenland hun eigen mensen meenemen naar de projecten in Nederland. Dus overheid: kom los met vergunningen en geef onze oranje infrabedrijven een kans!

Misschien vindt u mij dit keer te kritisch of mopper ik te veel? Dat doe ik omdat ik van de bouw en zijn betrokken vakmensen houd. Een ‘functie elders’ is aan mij niet besteed!