01/11/2022 | Leestijd: 3 minuten

Laatst nam ik op Eindhoven Airport het vliegtuig naar het buitenland. Geheel tegen mijn verwachting in, belandde ik ook hier in Schipholachtige toestanden. Zoals ellenlange wachtrijen tot ver buiten de toegangsdeuren. De oorzaak? Personeelstekort. Door de coronapandemie zijn veel medewerkers die de koffers en de security verzorgen uitgeweken naar andere jobs voor een salaris dat boven het minimum zit. Die krijg je dus niet meer terug voor datzelfde salaris. Daar zal fors meer in geïnvesteerd moeten worden. Voor mij een teken dat we in Nederland aardig de weg kwijt zijn. Overigens, in de wachtrijen zag ik nogal wat Poolse arbeidskrachten staan. Dus binnenkort gaan de mensen van Haldu Groep daar flyeren, op zoek naar nieuwe vakmensen. Tja, in tijden van krapte moet je vindingrijk worden, toch?

Je moet superzuinig zijn op je medewerkers

Want als medewerkers hun heil elders zoeken, dan komen ze niet zomaar naar je sector terug. Weet u nog? Tijdens de vorige grote economische crisis? 75.000 bouwvakkers verlieten de sector en die zijn volledig opgegaan in andere sectoren. Daarom schonk Haldu Groep haar kantoormedewerkers eerder dit jaar een bonus om te helpen bijdragen aan de onwijs gestegen energiekosten. We leggen onze kantoortijgers die onze vakmensen netjes koppelen aan projecten maar al te graag in de watten. Want we willen de goede mensen die we intensief hebben geworven ook maar al te graag houden!

Gasloos door wtw? Ja, maar dan komt de stroomrekening…

Over die energiekosten gesproken: Nederland is toch een gek landje. We zijn bedolven onder duurzame druk om over te gaan op wtw-installaties. Ja, lekker gasloos. Dat scheelt op de rekening! Maar nu komen hele volksstammen erachter dat diezelfde wtw-installaties gigántische hoeveelheden elektriciteit slurpen. Ik ken situaties waarbij de stroomrekening van een netjes duurzame burger van 250 naar 1100 euro schoot. Dan voel je je wel genomen, toch?

Luisteren ze wel naar elkaar aan de ministerstafel?

Ondertussen beschikte de regering dat gemeenten nóg meer huizen moeten toewijzen aan statushouders. Ik gun het die mensen van harte, echt waar. Maar zomaar nog eens 20.000 extra woningen toevoegen aan de niet ingevulde vraag die al héél lang uitstaat? Ik vind het gewoon niet realistisch. Ja, weet u wanneer ik het realistisch zou vinden? Als datzelfde kabinet alle regels rondom nieuwbouw eens grondig zou versoepelen. Maar op die gedachte komt men niet achter dezelfde ministerstafel waaraan wordt besloten dat er effe nog 20.000 woningen extra nodig zijn. Luisteren ze wel naar elkaar aan de ministerstafel, denk ik dan.

Oekraïne wordt als drogreden genoemd

Overigens, soms moet je heel kritisch zijn op wat je hoort. Helaas ligt ook in het bouwwereldje het nodige fake news op de loer. Een voorbeeld? We horen al geruime tijd over een tekort aan bouwmaterialen. Het begint mij op te vallen dat dan te pas en te onpas als reden de oorlog in Oekraïne wordt opgegeven voor dit tekort. Hoe erg die oorlog ook is: in dat land wordt toch niet álles geproduceerd? Ik heb het gevoel dat meerdere leveranciers van bouwstoffen de oorlog als drogreden gebruiken.

Doe gewoon en houd je vast aan je onderscheidend vermogen

Ik zei het al: in Nederland zijn we aardig de weg kwijt. Alles wordt duurder en niemand weet waar het heen gaat? Nog nooit was de situatie in Nederland zó onzeker als nu. Mijn advies? Niet al te gekke dingen doen en goed om je heen blijven kijken. Haldu Groep heeft in de meest lastige tijden in het verleden altijd een stabiele koers gevaren, en dat blijven we nu ook doen. Kortom, kansen blijven zien, maar niet al te wild om je heen slaan. Daarom prijs ik ons gelukkig dat we, ondanks de barre tijden, mooie stromen nieuwe buitenlandse vakmensen mogen ontvangen. Blijkbaar doen we toch iets goed! Zoals netjes betalen, afspraken nakomen en buitenlandse vakmensen goed huisvesten. Met deze drie typische Haldu-kenmerken maken we al heel lang het verschil en daar zullen we nooit aan tornen, hoe guur het economisch en sociaal klimaat ook wordt in Nederland. Dat beloof ik!

Danny van Hal