Skip to main content
Geen onderdeel van een categorie

Column: Donker december. Mijmeren mag. Mijmert u mee?

By 20/12/2017juli 24th, 2023No Comments
Home Column: Donker december. Mijmeren mag. Mijmert u mee?

Column: Donker december. Mijmeren mag. Mijmert u mee?

20/12/2017 | Leestijd: 5 minuten

December, maand van feest en licht, van gezelligheid met familie en vrienden, van eten en drinken, van vakantie en rust. Maar ook van stress omdat we met z’n allen in de file voor de kassa van de supermarkt staan om de boodschappen in te slaan voor de gerechten die wij nog nooit hebben gemaakt en die vervolgens roemloos mislukken. Maar december is toch zeker ook een maand van bezinning, van terugkijken en van stilstaan bij diegenen die ons zijn ontvallen.

Zij die ons ontvielen

Wat te denken van Al Jarreau, Chuck Berry, J. Geils (met zijn Centerfold song), Adèle Bloemendaal, Henk Elsink, Sandra Reemer, Tom Petty, Hans Vermeulen en Riem de Wolff (Ramona, weet u het nog?). Van een aantal weet u het waarschijnlijk niet eens en denkt u nu: is die ook overleden? Bij anderen uit deze kleine opsomming denkt u: dat was toch een kanjer op zijn of haar vakgebied en wat heb ik er een prettige herinneringen aan om vervolgens weer over te gaan tot de orde van de dag.

Denkend aan Dik

Maar toen werd het 21 november, de dag waarop de heer Dik Wessels op zijn jachthoorn blies om zijn laatste reis naar de eigen eeuwige jachtvelden te aanvaarden. Dik Wessels, bouwmagnaat en grote man van het bouwconcern VolkerWessels, icoon, miljardair en de op twee na rijkste man van Nederland volgens de Quote 500. Bouwreus en de man die binnenliep dankzij World Online. Maar ook de aanvoerder die als verbinder FC Twente weer boven water kreeg. Zo maar enkele uitspraken die ik verzameld heb toen ik zijn naam intikte op Google. In één oogopslag een markante man.

Groots in het zakendoen

Net als Jan van Halst van FC Twente moet ik u eerlijk bekennen, dat ik geschokt was toen een relatie van mij uit Rijssen een appje stuurde aan het begin van de ochtend van 21 november en mij op de hoogte stelde van zijn overlijden. “De verslagenheid is hier groot”, zo reageerde een van mijn andere relaties, werkzaam als directeur voor een van de werkmaatschappijen van het concern. Alle mensen die ik al met naam noemde, ken ik net zoals de heer Wessels niet persoonlijk. Ja, in het voorbijgaan tijdens een afscheidsfeestje van een relatie van mij, heb ik hem eenmaal de hand geschud. Fysiek geen grote man en in alle bescheidenheid wachtend op zijn beurt om de jubilaris te feliciteren. Maar hij was groots in het zakendoen. Het overlijden van een mens derhalve die niet behoorde tot mijn naaste relatiekring.

Een bijzondere manier om aan de weg te timmeren

Wat is dan toch de reden dat deze markante kleine grote man mijn gemoederen zo bezighoudt? Want hij komt nog elke dag weer ter sprake in mijn gesprekken met relaties als ik het heb over de schaarste op de arbeidsmarkt, ook als het gaat om vaklieden. Dik Wessels, selfmade timmerman en later zakenman, fier prijkend tussen Charlene de Carvalho-Heineken, Frits Goldschmeding en John de Mol in de Quote 500 lijst. Kijk ik dan naar het vermogen wat hij bezit of de manier waarop deze man zo succesvol is geworden? Ik denk dat het laatste mij zo imponeert, want daarbij gaat het om het hebben van een visie, om lef en doorzettingsvermogen, een niet aflatende inzet en de bereidheid hebben altijd door te gaan, daar waar anderen al lang zijn gestopt.

Dik, de ‘Wijze uit het Oosten’

Maar succesvol worden is in mijn optiek ook kansen zien en creëren en de bereidheid tot risico’s nemen om soms keihard onderuit te gaan en keihard te zijn, weer op te staan teneinde de kansen te benutten. En hoe zit het nou? Krijg je kansen, of creëer je kansen? Eigenschappen die elke ondernemer moet bezitten om zijn ideeën om te zetten in een concept waarvan mensen zich laten overtuigen dat dit hen tot voordeel strekt. Niet what, maar why is dan belangrijk waarbij ik dan nog maar weer een keer terugdenk aan de laatste bijeenkomst van het INVK waarover ik u in mijn vorige column al berichtte. En stiekem moet ik dan gniffelen bij de gedachte dat deze ‘Wijze Dik uit het Oosten’ het toch maar mooi heeft geflikt, óók in het westen van ons polderlandje. Deze week was ik weer in Rijssen voor zaken en heb in het centrum nog even stil gestaan bij die prachtige Schildkerk, waar de uitvaartplechtigheid plaatsvond. Ik bedacht mij toen dat ik naast natuurlijk onze eigen Haldu Helden eigenlijk maar twee echte beroemde timmerlieden ken, Jozef (door Herman Finkers ook wel Spiekerjozef genoemd) van Nazareth, vader van het kindje Jezus en vereeuwigd in de kerststal én Dik Wessels. Hoezo bijna Kerstmis? Een markante man is niet meer, hij rust in vrede.

Mijmeren over alle momenten

Ik denk dus dat ik net zoals u ben en december óók gebruik om terug te kijken. En zo ga ik met u richting het einde van het jaar 2017, een jaar waarin ik in de privésfeer hoogte- maar ook dieptepunten heb gekend, waarin wij regelmatig feest hebben gevierd maar ook de vader van een van mijn beste vrienden de laatste eer hebben bewezen. Het kan verkeren, maar hoe kan het ook anders? Immers, het leven is als een pijpkaneel, iedereen zuigt er aan en krijgt zijn deel. Ging het bij u anders dan? 2017 is ook het jaar dat ik alweer 9 jaren met onderbreking van een jaar voor u mag schrijven. De eerste column uit 2008 vlak voor aanvang van de crisis heb ik er nog eens op nageslagen. Wat is er veel gebeurd in al die jaren. Hoezo terugkijken en mijmeren maar ook glimlachen om toen, toen ik nog een columnistje in de dop was.

De blik op de toekomst. Er wacht ons allen groei…

Op het moment dat ik deze column schrijf, rond ik net mijn persoonlijke maandadministratie af en verwerk de bankafschriften waarna tijdens het afsluiten van het Internetbankieren de sectorprognose van de Rabobank voor 2018 mijn aandacht trekt. Naar verwachting gaan we in 2018 door met waar wij in 2017 zijn gebleven. Groei in de bouw in de wetenschap dat onze sector, samen met de zakelijke dienstverlening, het hardst zullen groeien. Mensen hebben weer meer te besteden en het consumentenvertrouwen ligt al geruime tijd boven het lange termijn gemiddelde. Naar verwachting zal de bouwproductie volgend jaar met 4,5% doorgroeien ten opzichte van de groei in 2017. Mooie kengetallen die mij met een gerust hart naar die gezellige kerstperiode en oud en nieuw doen verlangen.

Dus ook in 2018 blijf ik mij bij u melden

En dan zit de schrijfdruk er voor even ook weer op. Druk omdat de deadline van dit decembernummer mij als een zwaard van Damocles boven het hoofd hangt. Maar volgens Frits Visser, de Damocles en tevens uitgever van dit mooie blad dat ook alweer 25 jaar bestaat, is er voor mensen bijna niets mooiers dan met Kerst de sfeer op te snuiven van gezelligheid, zittend met een goed glas wijn in de ene hand voor een knapperend haardvuur en in de andere hand het geritsel van omslaande pagina’s van deze versie van Bouwen in het Oosten. Ja, die Frits kan mooi vertellen en mij nog beter overtuigen dat ik er nog een jaartje bij aan moet knopen. Hij moest eens weten wat hij zijn columnisten (en lezers!) wel niet aandoet. Dus ook voor 2018 geldt wederom; deadlines halen. Wist u dat mijn eerste spitse column voor 2018 al in de maak is?

Graag wens ik u en uw dierbaren heerlijke en gezellige feestdagen toe en spreek u graag weer in het nieuwe jaar. Ik heb er nu al zin in.